| Toro Rosso Statistieken | |
|---|---|
| Nationaliteit | Italian |
| Aantal seizoenen | 14 |
| Aantal races | 268 |
| Kampioenschappen | 0 |
| Aantal overwinningen | 1 (0.4%) |
| Eerste seizoen | 2006 (Races: 18, Wins: 0, Percentage: 0%) |
| Slechtste seizoen(en) | 2009 (Positie: 10) |
| Beste seizoen(en) | 2019, 2008 (Positie: 6) |
| Jaar | Positie | Wins | Punten |
|---|---|---|---|
| 2019 | 6 | 0 | 85 |
| 2018 | 9 | 0 | 33 |
| 2017 | 7 | 0 | 53 |
| 2016 | 7 | 0 | 63 |
| 2015 | 7 | 0 | 67 |
| 2014 | 7 | 0 | 30 |
| 2013 | 8 | 0 | 33 |
| 2012 | 9 | 0 | 26 |
| 2011 | 8 | 0 | 41 |
| 2010 | 9 | 0 | 13 |
| 2009 | 10 | 0 | 8 |
| 2008 | 6 | 1 | 39 |
Voordat we verder ingaan op de recente ontwikkelingen, is het belangrijk om te weten dat Scuderia Toro Rosso sinds 2020 onder een nieuwe naam opereert: AlphaTauri. Deze naamsverandering is meer dan slechts een cosmetische ingreep; het weerspiegelt een nieuwe fase in de evolutie van het team.
AlphaTauri is eigenlijk een kledingmerk van Red Bull, en de rebranding van het F1-team past in een bredere strategie om meer dan alleen energiedrankjes te verkopen. Red Bull, het moederbedrijf en energiedrankjesgigant, heeft een lange geschiedenis van betrokkenheid in de sportwereld. Of het nu voetbalteams zijn of zelfs ijshockeyteams, Red Bull heeft de sport gebruikt als een belangrijk platform om hun merk wereldwijd te verspreiden.
Specifiek in de context van de Formule 1 heeft Red Bull altijd een vinger in de pap gehad bij Scuderia Toro Rosso, of nu AlphaTauri. Ze hebben het team vaak gebruikt als een soort opleidingsteam voor hun jong talent, een springplank als het ware. Talenten krijgen hier de kans om hun vaardigheden te bewijzen en worden soms zelfs gepromoveerd naar het hoofdteam, Red Bull Racing, als ze uitzonderlijke prestaties leveren. Denk hierbij aan coureurs als Max Verstappen en Sebastian Vettel, die hun carrières begonnen bij Toro Rosso en later doorschoven naar het Red Bull Racing-team.
Een F1-auto is inderdaad zo goed als zijn motor – dat is een van de ongeschreven regels in de wereld van de Formule 1. Toro Rosso, nu bekend als AlphaTauri, is een interessant geval als we kijken naar hun relatie met motorleveranciers. Laten we een duik nemen in dit technische maar fascinerende aspect van de sport.
In 2015 was Toro Rosso behoorlijk in vorm dankzij hun Renault-motoren. Met aanstormende talenten als Max Verstappen en Carlos Sainz Jr. achter het stuur, knalde het team naar een recordaantal punten. De combinatie van jeugdige energie en de betrouwbare prestaties van de Renault-motor bleek een winnende formule te zijn.
Maar zoals dat gaat in de F1, veranderen dingen snel. In 2016 maakte het team een gewaagde overstap naar Ferrari-motoren. Er zat echter een addertje onder het gras: ze kregen niet de allernieuwste motoren, maar de versies van het voorgaande seizoen. Dit is een belangrijk detail, want in een sport waar elke milliseconde telt, kan ‘oude technologie’ al snel een achterstand betekenen. Desondanks wist het team verrassend concurrerend te blijven, wat veel zegt over hun technische kunde en rijtalent.
In 2017 zagen we wederom een wisseling van de wacht: het team keerde terug naar Renault-motoren. Maar hier komt een interessante twist: de motoren waren gebrandmerkt als Toro Rosso en niet als Renault. Dit is een unicum in de F1-wereld en het geeft aan hoe het team probeert een eigen identiteit te behouden, zelfs als het afhankelijk is van technologie van derden.
Als opleidingsteam voor Red Bull Racing heeft Toro Rosso, nu AlphaTauri, altijd een bijzondere rol gespeeld in de carrièreontwikkeling van jonge coureurs. De coureursstoel van het team heeft vaak gediend als een soort draaideur voor aanstormend talent, waar ze kunnen laten zien wat ze waard zijn voordat ze naar een groter team worden overgeplaatst.
Daniil Kvyat is zo’n voorbeeld. Hij begon zijn F1-carrière bij Toro Rosso, maakte een uitstapje naar Red Bull Racing, maar kwam later weer terug bij het team. Zijn loopbaan kende ups en downs, maar Toro Rosso bood altijd een platform waar hij kon laten zien dat hij nog steeds het talent en de vaardigheden had om op het hoogste niveau te racen.
Pierre Gasly is een ander interessant geval. Na een sterke periode bij Toro Rosso werd hij gepromoveerd naar Red Bull Racing, het grote broertje in de Red Bull-familie. Echter, de overgang verliep niet zo soepel als gehoopt, en hij werd teruggezet naar het kleinere team. Dit bleek uiteindelijk een zegen in vermomming te zijn: Gasly vond zijn vorm weer terug bij Toro Rosso en leverde enkele memorabele prestaties, waaronder een podiumplaats.
Dan is er nog Alexander Albon, die een soortgelijk pad volgde. Beginnend bij Toro Rosso, kreeg hij een kans om zich bij Red Bull Racing te bewijzen. Ondanks zijn onmiskenbare talent had hij moeite om te concurreren met zijn meer ervaren teamgenoot, en uiteindelijk keerde hij terug naar het kleinere team, waar hij weer de gelegenheid kreeg om zichzelf opnieuw te bewijzen.
Een Formule 1-team draaiende houden is financieel gezien geen kattenpis; goede sponsors zijn daarom van cruciaal belang. Hoewel Red Bull de belangrijkste geldschieter is, heeft het team ook veel baat gehad bij andere samenwerkingen. In het verleden maakte het Spaanse petroleumbedrijf Cepsa deel uit van hun sponsorportfolio. Deze samenwerking, die enkele jaren duurde, was meer dan alleen een logo op een auto; het was een forse investering die het team de financiële stabiliteit gaf om te concurreren.
Net zo opvallend was hun deal met het Japanse horlogemerk Casio, via de Edifice-lijn. Dit partnership legde niet alleen financieel gewicht in de schaal, maar zorgde ook voor een vleugje stijl en prestige. Een horlogemerk en racen hebben meer gemeen dan je zou denken: beide draaien om precisie en perfectie, kwaliteiten die elke F1-coureur nodig heeft.
Maar misschien wel het meest interessant zijn de sponsors uit Thailand die aan boord kwamen dankzij de Thaise coureur Alexander Albon. We hebben het dan over Moose Craft Cider en PTT Lubricants. De aanwezigheid van een Thaise coureur in het team opende de deur naar een geheel nieuwe markt en sponsorpotentieel. Het is een perfect voorbeeld van hoe een coureur niet alleen waarde kan toevoegen door zijn vaardigheden op het circuit, maar ook door nieuwe zakelijke kansen aan te boren.
Toro Rosso, nu beter bekend als AlphaTauri, heeft misschien lang in de schaduw gestaan van zijn meer gevierde broer, Red Bull Racing, maar het zou een vergissing zijn om het team af te doen als slechts een springplank voor jong talent. Zeker, het team dient als een soort opleidingsschool, maar het heeft zijn eigen unieke karakter en geschiedenis die het onderscheidt van zijn grote broer.
Een van die unieke aspecten is de manier waarop het team met zijn motorpartners samenwerkt. Ze hebben niet de luxe van een vaste, langdurige motordeal zoals enkele van de topteams, maar dat heeft ze niet weerhouden van het boeken van successen. Of het nu met Renault was, waar ze een recordaantal punten scoorden, of met Ferrari, ze hebben bewezen dat ze in staat zijn zich aan te passen en competitief te blijven, zelfs zonder de nieuwste technologie onder de motorkap.
Bovendien heeft AlphaTauri een neusje voor talent. Namen als Max Verstappen en Carlos Sainz Jr. zijn via dit team de Formule 1 binnengetreden en hebben laten zien wat ze waard zijn. Het is dus duidelijk dat ze iets goed doen als het gaat om het scouten van jong talent, een vaardigheid die in de hoog concurrerende wereld van de F1 niet te onderschatten is.
En laten we de sponsors niet vergeten. Het team heeft een indrukwekkende variëteit aan financiële steun weten te vergaren, van olie- en gasbedrijven tot luxe horlogemerken. Dit toont aan dat het team niet alleen flexibel is op het circuit, maar ook in de bestuurskamer.
