Het nieuwe seizoen van de Formule 1 zit vol verrassingen, en een daarvan is de innovatieve benadering van Red Bull Racing. Het team van Max Verstappen en Sergio Pérez heeft een maas in de wet gevonden die hen meer tijd in de windtunnel geeft dan aanvankelijk was toegestaan. Laten we eens dieper duiken in deze kwestie.
De Virtuele Windtunnel: Wat is het?
Computational Fluid Dynamics, beter bekend onder de afkorting CFD, is een geavanceerde techniek waarmee stromingsgedrag van vloeistoffen en gassen gesimuleerd kan worden. In de wereld van Formule 1 is deze ‘virtuele windtunnel’ onmisbaar geworden. Hiermee kunnen de teams in een digitale omgeving de aerodynamica van hun bolides tot in de puntjes finetunen.
Maar waarom is CFD zo belangrijk? Wel, in een sport waar elke tiende of zelfs honderdste van een seconde het verschil kan maken tussen winst of verlies, is het begrijpen van luchtstromen rond de auto cruciaal. Door gebruik te maken van deze gesimuleerde tests, kunnen teams mogelijke verbeteringen in de aerodynamische prestaties van hun auto’s identificeren, zonder daadwerkelijk fysieke prototypes te hoeven bouwen en testen in een echte windtunnel.
Daarbij komt nog de competitieve aard van de Formule 1. Het winnende team van het constructeurskampioenschap, zoals Red Bull Racing vorig seizoen, wordt enigszins ‘gestraft’ door beperkingen in hun CFD-gebruik. Dit is bedoeld om een gelijk speelveld te behouden en de dominantie van één team te verminderen. Naast deze beperking van hun virtuele windtunneltijd, worden ze ook fysiek beperkt in de echte windtunnel, vooral als er sprake is van een overschrijding van het budgetplafond zoals door Red Bull.
De maas in de wet: Slim spel van Red Bull
Elk jaar worden de reglementen van de Formule 1 herzien, geperfectioneerd en soms zelfs compleet veranderd, allemaal met het doel om het speelveld gelijk te houden en te zorgen voor spannende races. Maar waar regels zijn, zijn ook mazen. En het team van Red Bull Racing, met hun scherpe technische inzicht en onvermoeibare zoektocht naar voorsprong, heeft precies zo’n maas gevonden.
Het huidige seizoen begon met strenge restricties voor Red Bull. Met slechts 252 toegestane uren in de windtunnel stonden ze op het eerste gezicht op een duidelijk nadeel ten opzichte van rivalen zoals Mercedes en Aston Martin, die mochten genieten van 320 en 400 uur respectievelijk. Voor een sport waarin aerodynamica van cruciaal belang is, leek dit een zware slag.
Echter, het technische brein achter Red Bull liet zich niet zo gemakkelijk in een hoek drijven. Ze analyseerden de regels en ontdekten een maas: de ontwikkeling van bepaalde onderdelen, zoals de sidepods, viel buiten deze restricties zolang ze gerelateerd waren aan koeling. Hierdoor kon de RB19 ongelimiteerd getest worden in de windtunnel, met name gericht op de ontwikkeling van hun innovatieve sidepods.
Technische analyse
Sam Collins, een bekende naam in de F1-wereld en expert op het gebied van de technische kant van de sport, gaf wat inzicht. “Ze hebben de reglementen nauwgezet bestudeerd,” zei hij. De crux zit hem in de koeling. Als een team onderdelen ontwikkelt zoals de radiatoren en de luchtleidingen onder het bodywork, die rechtstreeks verband houden met de koeling, dan wordt dit niet meegerekend in hun windtunnel- of CFD-tijd. Het is een slimme zet, vooral omdat sidepods ook een grote impact hebben op de aerodynamica van de auto.
Meet de downforce niet
Er was echter een addertje onder het gras. Terwijl Red Bull de luchtstroom en temperaturen mocht meten, was het hen verboden te meten hoeveel downforce de nieuwe sidepods genereerden. Maar met de gegevens die ze wel hadden, konden ze met wat wiskundige magie toch een goed beeld krijgen.
In het kort
Red Bull Racing heeft eens te meer getoond dat in de Formule 1 niet alleen snelheid op de baan telt, maar ook snel denken buiten de baan. Het seizoen is nog jong, en we zijn benieuwd wat andere teams in petto hebben om de strijd aan te gaan met deze innovatieve gigant.